"Het terugdringen van de loonhandicap duidelijk in het regeerakkoord schrijven?
Het VBO riep de sociale partners op “om constructief de loonhandicap op te ruimen en om zonder taboes naar oplossingen te zoeken”. Dat staat in schril contrast met hun oproep aan de politiek om het terugdringen van de loonhandicap "duidelijk in het regeerakkoord te schrijven".
Een indexsprong overslaan?
Het ACV zou het ACV niet zijn als het geen rekening zou houden met een aantal realiteiten, onder meer met de loonkost, maar ook met productiviteit en innovatie. Meer werkgelegenheid is zonder meer de prioriteit. Maar als werkgevers aandringen om een loonnorm in een regeerakkoord te schrijven. Als door sommigen achter de dikke muren en deuren van de Wetstraat duidelijk gepleit wordt voor een indexsprong, dan is dat niet alleen tegen alle regels van het sociaal overleg. Het kan gewoon niet door de beugel.
Wat is een indexprong?
Als wij aan de kassa meer moeten betalen voor een aantal producten, dan stijgt de zogenaamde index der consumptieprijzen. In ons land werd door de vakbonden een koppeling van lonen en sociale uitkeringen aan de index als belangrijke sociale realisatie bekomen. De index werd echter afgevlakt naar een gezondheidsindex, rookwaren en brandstoffen voor de auto werden uit het systeem gelicht. Daardoor is de indexkoppeling lichter geworden.
De wijze waarop de lonen aan de index worden aangepast, verschilt van sector tot sector, dat wordt afgesproken in de sociale akkoorden (cao's) tussen werkgeversorganisaties en vakbonden. Als men spreekt over een indexsprong, dan wordt de indexaanpassing niet doorgevoerd tot bijvoorbeeld 2% bereikt is. Dan gaan dus wel de prijzen omhoog, maar niet de lonen. Dit is dus een reële inlevering voor de werknemers.
Reacties worden enkel gepubliceerd indien zij over het behandelde onderwerp gaan en niet anoniem zijn.
Waarom kan dit niet door de beugel?
De indexkoppeling is een belangrijke sociale verworvenheid en tegelijk een economische impuls. Het is goed voor de consumptie, en die zullen we ook in de toekomst nodig hebben om onze economie op te krikken. Bij de aankondiging van zo'n indexingreep gaat bij de gepensioneerden bijvoorbeeld en de gewone werknemers de knip op de portemonnee. En duikt onze economie ongetwijfeld weer naar beneden.
Voor wie moet die besparing dienen? Voor de overheid, zou je zo denken, om ons budget opnieuw op peil te brengen. Dat budget moet gesaneerd worden (daar komen we in de loop van de zomer zeker op terug). Maar neen, diegenen die de indexsprong voorstellen hebben niet de overheidskas op het oog, maar de ondernemingen. En dan zal men er ons nog bijvertellen dat die ingreep automatisch onze werkgelegenheid zal opkrikken zeker?
Omdat het fundamenteel onrechtvaardig is
Er is nog een derde reden waarom zo'n indexmaatregel niet door de beugel kan. Een indexsprong scoort goed in bepaalde kringen. Omdat het resultaat zeker is, onze inkomens zijn gekend. Maar ook omdat de andere inkomens er helemaal niet aan te pas komen. Niet de inkomsten uit kapitaal, niet de zelfstandigen, niet de vrije beroepen, niet de hoge omes die zich laten betalen langs een managementvennootschap. Wel de werknemers, de gepensioneerden, de zieken, de invaliden, de werklozen.
Onderhandelen tussen sociale partners
Het ACV zal, als steeds, als verantwoordelijke sociale partner onderhandelen. Binnen het kader van de Wet van 1996 zijn de loononderhandelingen, zowel interprofessioneel als sectoraal, duidelijk een terrein van de sociale partners. Om het komende loonoverleg niet onmogelijk te maken, roept het ACV de politiek daarom op om rekening te houden met dit kader en om geen extra bepalingen op te nemen in het regeerakkoord.
Het ACV roept de werkgevers– op “om constructief te blijven kiezen voor overleg."
Reacties worden gepubliceerd wanneer ze over het onderwerp gaan en niet anoniem zijn.
Het VBO riep de sociale partners op “om constructief de loonhandicap op te ruimen en om zonder taboes naar oplossingen te zoeken”. Dat staat in schril contrast met hun oproep aan de politiek om het terugdringen van de loonhandicap "duidelijk in het regeerakkoord te schrijven".
Een indexsprong overslaan?
Het ACV zou het ACV niet zijn als het geen rekening zou houden met een aantal realiteiten, onder meer met de loonkost, maar ook met productiviteit en innovatie. Meer werkgelegenheid is zonder meer de prioriteit. Maar als werkgevers aandringen om een loonnorm in een regeerakkoord te schrijven. Als door sommigen achter de dikke muren en deuren van de Wetstraat duidelijk gepleit wordt voor een indexsprong, dan is dat niet alleen tegen alle regels van het sociaal overleg. Het kan gewoon niet door de beugel.
Wat is een indexprong?
Als wij aan de kassa meer moeten betalen voor een aantal producten, dan stijgt de zogenaamde index der consumptieprijzen. In ons land werd door de vakbonden een koppeling van lonen en sociale uitkeringen aan de index als belangrijke sociale realisatie bekomen. De index werd echter afgevlakt naar een gezondheidsindex, rookwaren en brandstoffen voor de auto werden uit het systeem gelicht. Daardoor is de indexkoppeling lichter geworden.
De wijze waarop de lonen aan de index worden aangepast, verschilt van sector tot sector, dat wordt afgesproken in de sociale akkoorden (cao's) tussen werkgeversorganisaties en vakbonden. Als men spreekt over een indexsprong, dan wordt de indexaanpassing niet doorgevoerd tot bijvoorbeeld 2% bereikt is. Dan gaan dus wel de prijzen omhoog, maar niet de lonen. Dit is dus een reële inlevering voor de werknemers.
Reacties worden enkel gepubliceerd indien zij over het behandelde onderwerp gaan en niet anoniem zijn.
Waarom kan dit niet door de beugel?
De indexkoppeling is een belangrijke sociale verworvenheid en tegelijk een economische impuls. Het is goed voor de consumptie, en die zullen we ook in de toekomst nodig hebben om onze economie op te krikken. Bij de aankondiging van zo'n indexingreep gaat bij de gepensioneerden bijvoorbeeld en de gewone werknemers de knip op de portemonnee. En duikt onze economie ongetwijfeld weer naar beneden.
Voor wie moet die besparing dienen? Voor de overheid, zou je zo denken, om ons budget opnieuw op peil te brengen. Dat budget moet gesaneerd worden (daar komen we in de loop van de zomer zeker op terug). Maar neen, diegenen die de indexsprong voorstellen hebben niet de overheidskas op het oog, maar de ondernemingen. En dan zal men er ons nog bijvertellen dat die ingreep automatisch onze werkgelegenheid zal opkrikken zeker?
Omdat het fundamenteel onrechtvaardig is
Er is nog een derde reden waarom zo'n indexmaatregel niet door de beugel kan. Een indexsprong scoort goed in bepaalde kringen. Omdat het resultaat zeker is, onze inkomens zijn gekend. Maar ook omdat de andere inkomens er helemaal niet aan te pas komen. Niet de inkomsten uit kapitaal, niet de zelfstandigen, niet de vrije beroepen, niet de hoge omes die zich laten betalen langs een managementvennootschap. Wel de werknemers, de gepensioneerden, de zieken, de invaliden, de werklozen.
Onderhandelen tussen sociale partners
Het ACV zal, als steeds, als verantwoordelijke sociale partner onderhandelen. Binnen het kader van de Wet van 1996 zijn de loononderhandelingen, zowel interprofessioneel als sectoraal, duidelijk een terrein van de sociale partners. Om het komende loonoverleg niet onmogelijk te maken, roept het ACV de politiek daarom op om rekening te houden met dit kader en om geen extra bepalingen op te nemen in het regeerakkoord.
Het ACV roept de werkgevers– op “om constructief te blijven kiezen voor overleg."
Reacties worden gepubliceerd wanneer ze over het onderwerp gaan en niet anoniem zijn.
Het wordt echt eens tijd dat oa de werkgevers eens in eigen boezem kijken. Er bestaat enkel een loonnorm voor de kleine werkmens maar niet voor diegene die royale lonen opstrijken !
BeantwoordenVerwijderenOok in het brugpensioen/pensioen- debat mogen diegene die hoog van de toren blazen eens eerst naar hun zelf kijken alvorens het pensioen en de mogelijkheid van brugpensioen van de arme werkers aan te pakken !
Het al overheersende moto dat ik rondom mij zie is "Alles voor Alexander en niets voor een ander" !!
Alle respect voor het standpunt van het ACV. Maar in de jaren 80 zei men al in politieke debatten dat de loonkost te hoog was in Belgie in vergelijk met de ons omliggende landen. We zijn nu 25 jaar later, en nog steeds is die loonkosthandicap blijkbaar niet weggewerkt, wel integendeel. Ik vermoed dat men over 25 jaar nog steeds hetzelfde zal zeggen. De reden is navenant, de politici willen het "gouden kalf" van de loonkost niet verminderen. Op alle bestuurlijke niveau's is in dit land immers een chronisch te kort aan liquide middelen, en bij de werkende klasse zit men nu eenmaal liever in de zakken dan bij de grote vermogens.
BeantwoordenVerwijderen