vrijdag 30 juli 2010

Onze loonkost is te hoog. Dat zeggen "ze" toch? (4) (zomerblog 15)

En als “het buitenland” nu eens het slechte voorbeeld geeft?

Vergeleken met het buitenland…

De internationale instellingen, de Europese Unie op kop hebben het erin gepompt: “benchmarking” en “best practices.” Alles en nog wat moet vergeleken worden, bijvoorbeeld tussen landen om er dan de beste voorbeelden uit naar voor te halen. “Ter lering” van al de anderen die minder goede resultaten boeken of aan het staartje hangen. Ook bij ons zit het er diep in. Wij beginnen meermaals onze zin met: “Vergeleken met het buitenland… .” Wat volgt is meestal één of andere bewering over een situatie waarbij ons land het minder goed doet dan andere. Maar op velerlei gebied is het bij ons goed of zelfs beter dan elders maar dan vinden we vergelijking met het buitenland minder aan de orde. Zo menen velen dat de sociale zekerheid te veel kost maar vinden we het doodnormaal dat onze gezondheidszorg beter werkt.

Want de vraag is natuurlijk wat men vergelijkt en met welk doel men vergelijkt. Zo is er bijvoorbeeld de competitiviteitwet of anders gezegd de loonwet van 1996. Die verplicht ons de vergelijking te maken over de evolutie van onze lonen met die van de buurlanden en er onze cao’s op af te stemmen. Het gaat om een zogenaamd gewogen gemiddelde. Duitsland weegt dus zwaar door in deze vergelijking. Onze oosterbuur is
ook belangrijker voor onze open economie, onze in- en uitvoer dan Nederland of zelfs Frankrijk.

De Duitse werknemers gaan erop achteruit

Maar Duitsland heeft de eenmaking na de “val van de muur” en de afbraak van “het ijzeren gordijn” helemaal nog niet verwerkt. De verschillen in welvaartspeil zijn nog steeds zo groot dat jonge mensen emigreren van Oost naar West of naar andere Europese landen. Sinds bondskanselier Schröder (SPD) is het Duitse sociale model in afbouw. Een wettelijk minimumloon bestaat niet en ook Angela Merkel (CDU) zei op het congres van de DGB, de Duitse eenheidsvakbond, dat de sectoren dat wel kunnen onderhandelen, maar een wettelijk minimumloon ziet ook zij niet zitten. Intussen toont de ervaring aan dat de Duitse werknemers er op achteruit gaan. (Wordt vervolgd.)

Reacties worden gepubliceerd als ze niet anoniem zijn en gaan over het behandelde onderwerp.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten